Vandaag gaat Dimitri zijn nieuwe hengel inwijden. Na de laatste keer eens met een van mijn stokken gevist te hebben was Dimitri zo overtuigd geraakt dat dat meer vis moest gaan opleveren dan met zijn huidige hengelarsenaal dat hij onmiddellijk een bestelling is gaan plaatsen bij onze plaatselijke hofleverancier.
Toen we dinsdag de hengel zijn gaan ophalen hadden we al besproken dat het Volkerak aankomende vrijdag de ideale stek zou zijn voor een goede inwijdingssessie. Maar een hele week mooi weer kon natuurlijk niet goed blijven gaan en donderdagmiddag besloten we toch maar om geen windkracht 6 te gaan trotseren. Vrijdagochtend pik ik Dimitri om 6:00 uur op en rond half zeven draaien we de vertrouwde Maas op. We beginnen op de plas en gooien zo'n anderhalf uur de vertrouwde stekken uit, maar buiten diverse kluwen nylon komt er niets boven water. We weten geen van beiden zelfs ook maar een tikje uit te lokken. Na een mals regenbuitje gaan we dan maar de rivier op. In een bocht van de rivier gaan we even stil liggen om te kijken of daar wat activiteit te bekennen is. Eindelijk krijg ik daar dan ook een eerste aanbeet, maar helaas lost de vis vrijwel direct. Niet lang daarna voel ik weer iets en zodra ik aansla voel ik een vis proberen weg te zwemmen die daarna aanvoelt als een dikke stok (???!!!!). Als de stok bovenkomt blijkt het een vals gehaakt snoekbaarsje te zijn. We vissen nog een tijdje door, maar er gebeurt verder niets meer. Dan maar door naar de volgende plas. De wind is inmiddels flink aangetrokken en we willen eigenlijk kijken of we een plekje in de luwte kunnen vinden. De windrichting is echter dusdanig dat we op de plas die we op het oog hadden toch niet lekker kunnen vissen. We proberen het wel, maar ook hier gebeurt er niets.
Terug naar de rivier. In een grote ruwe keerstroom proberen we de boot op positie te houden, maar dat gaat niet echt lekker. We gaan net achter de keerstroom liggen en beginnen te werpen. Net als ik tegen Dimitri wil zeggen dat hier een aanbeet toch echt niet uit kan blijven, klapt er een vis op mijn shad. Ik voel even stevig weerstand, maar dan is ook deze vis weer gelost. Als ik mijn shad binnenhaal zit er vrij veel brasem(?)slijm op mijn lijn..... vreemd, het voelde echt als een aanbeet, niet als een lijnzwemmer. Even later weer een aanbeet, en... weer los. Dimitri staat intussen net zo fanatiek als ik te gooien, maar aanbeten en vis blijven ook bij hem uit. Een andere boot heeft zich een eindje verderop genesteld en daar zien we op korte tijd een drietal snoekbaarzen geland worden. Het is dus niet dat er geen vis ligt. En het is ook niet dat er hier niet meer gevist wordt; naast bergen vislijn beginnen we nu ook onderlijnen met shads uit het water te takelen. Aan het eind van de dag zal de teller op vier shads staan.
Ik probeer steeds langzamer en over steeds grotere afstanden mijn shad strak over de grond te trekken wat eerst nog tot een nieuwe misser leidt, maar dan, eindelijk een mooie snoekbaars. He, he, dat smaakt naar meer. Ik blijf op dezelfde manier doorvissen en nog twee aanbeten leveren nog twee mooie vissen op. In die sterke stroming leveren ze ook heerlijke sport op.
Dimitri kan blijven proberen wat hij wil, maar buiten shads (drie van de vier uiteindelijk) komen er niet eens aanbeten. Na 6 uur vissen staat de teller bij Dimitri op één klein tikje. Breng maar terug die hengel, grap ik, die is stuk. Maar ik word meteen van antwoord voorzien nl. dat hij niet komt voor die frommelvisjes. Dimitri gaat vandaag één serieuze vis vangen om zijn hengel echt te testen.
Ik gooi ver uit, tot over de keerstroom en het duurt even voordat de shad de bodem raakt. Toch een tik en zodra ik sla voel ik ferm weerstand. Dát is een dikke! zeg ik nog, maar..... alweer los.
Niet veel later gooit Dimitri zijn shad midden in de keerstroom en terwijl wij staan te kletsen zie ik hem keihard aanslaan en zijn hengel sprint in een mooie curve. Er zit duidelijk gewicht aan de andere kant en angstig vraag ik in eerste instantie nog of hij vast zit. Maar nee, die goede vis die hij aangekondigd had zit op dit moment aan de andere kant van de lijn. De vis neemt stevige runs in de stroming en aangezien we ook na een paar minuten nog helemaal niets van de vis gezien hebben, begin ik me ineens vrij belachelijk te voelen met het 'kleine' schepnet in mijn hand. Toch maar het grote net gereed gaan maken. We zijn er intussen wel van overtuigd dat er een forse snoek aan de andere kant van de lijn zit en we beginnen ons zorgen te maken over de fluorcarbon onderlijn. Dan ineens weet Dimitri de vis naar boven te pompen en een prachtig gekleurde meerval komt boven die dan ineens vrij eenvoudig het net inschuift. Ze kunnen ongetwijfeld groter worden, maar het meetlint stopt bij toch een respectabele 101 cm. Hengel serieus getest en goed bevonden.
Ook een keer mee met PerchHunters? Klik onderaan de pagina op Nu Boeken!
Comments