Tjongejonge wat is het hard werken voor een visje de laatste tijd. Pas nog een hele dag op de Merwede liggen bikkelen om een brasem vals te haken en afgelopen zondag 8 uur op de Maas vertoefd zonder ook maar één enkele aanbeet. Blanken met een hoofdletter B zeg maar. Ook mijn opstapper, die over het algemeen toch ook wel weet hoe je een visje moet vangen, bleef visloos. Maar hij wist in ieder geval nog een aanbeet uit te lokken. Enfin, dat doen we nog een keer over en dan beter.
Gisteren was het aan mij de beurt om weer eens op te stappen. Het mooie weer lonkte en ik zou niet weten hoe het slechter zou kunnen gaan dan de laatste keer, dus vol goede moed beginnen we de eerste stek uit te werpen. Het zonnetje komt al snel lekker door en de voorspelde wind blijft voorlopig uit. Mike krijgt al snel een paar aanbeten, die helaas niet worden verzilverd, maar bij mij blijft het toch wel akelig stil. Na een uurtje denk ik eerst nog een tak te haken, maar als die toch even begint te zwemmen heb ik warempel een vis aan de lijn. Een snoekbaars laat zich snel landen alleen heb ik de stakker in zijn oog gehaakt. Ik heb het staartdregje blijkbaar over zijn kop gesleept en dat is in zijn oog blijven haken. Gelukkig heb ik niet aangeslagen (er was immers ook geen aanbeet) en hij liet zich gewillig naar boven voeren, dus de schade valt mee. Leuk is anders, maar goed er ligt in ieder geval vis op de stek. Even later voel ik weer wat weerstand en opnieuw komt er een snoekbaars boven, die dit keer gelukkig wel goed gehaakt is. Nadeel is dan weer wel dat het beestje zijn volledige maaginhoud uitkotst over mijn jas. Hij had flink gegeten zullen we maar zeggen, want werkelijk alles zit onder. En het stinkt ook verschrikkelijk. We vissen door. Mike blijft vrolijk misslaan en ik haak nog een baarsje.
We gaan naar de volgende stek en hoewel we genieten van het zonnetje blijft het daar akelig stil. We weten allebei een aanbeet te missen, maar op anderhalf uur vissen is dat toch magertjes. We proberen verschillende stekken uit en keren dan maar weer terug naar de eerste stek van de dag. Dit keer gaat het eigenlijk wel lekker. Binnen niet al te lange tijd kan ik drie vissen landen, waarvan één mooie dikke baars. Bij mijn vismaat blijven de aanbeten helaas uit dus verkassen we. We varen de plas op en gaan midden op de plas werpen op roofblei. Ik verwacht er niet zoveel van...... midden op zoveel water en dan nog ca. 25 meter water tussen ons aas en de bodem...... en dan een roofblei aantreffen? Mike weet echter wat hij doet, want binnen no time komt de eerste roofblei van het jaar in de boot. Mij lukt het nog niet om er een te vangen, maar ik heb nu wel met eigen ogen gezien dat het mogelijk is. Omdat ik op tijd thuis moet zijn voor een theatershow van mijn dochter moeten we de dag eerder beëindigen dan we gewend zijn. We doen nog één stek aan, waar ik twee keer geweldig missla op evenzovele aanbeten en dan is de dag om. Nog geen topdag, maar een hele verbetering t.o.v. de voorgaande keren!
Comments