Volgens het weerbericht gingen we het 's ochtends in ieder geval droog houden. Maar als Ruud en ik aanrijden voorspellen de wolken toch iets anders. We hijsen ons daarom maar meteen in regenpak en dat is maar goed ook want zodra we de plas opvaren vallen de eerste druppels. Het is geen stortregen maar het zal de komende uren toch gestaag doorregenen.
We varen naar de route die ik afgelopen zaterdag in de MinnKota heb geprogrammeerd en beginnen de stek uit te werpen. Het blijft rustig en ook op de dieptemeter is weinig activiteit te zien. Pas als we op een diepte van ca. 10 meter zijn aangekomen verschijnt er vis in beeld en niet veel later slagen zowel Ruud als ik er in om een paar goede aanbeten te missen. We blijven de stek uitvissen en dan weten we allebei toch een visje te landen. Het regent lekker door en ik weet er al een aardige puinhoop van te maken in de boot.
Niet veel later vang ik nog een snoekbaarsje terwijl Ruud, op het moment dat hij zegt dat hij eigenlijk nog wel een snoekje tussendoor verwacht, beteuterd naar zijn doorgebeten onderlijn staat te kijken. Hoewel ik de laatste tijd de meeste aanbeten krijgen op slanke v-staart shadjes, hang ik er toch maar weer eens een bruin schoepstaartje aan. Over het algemeen 'doen' die het op dit water goed. Dat blijkt onmiddellijk als de shad bij het aflopen van het talud gegrepen wordt en ik flinke weerstand voel. Daar blijft het dan ook bij want binnen een paar seconden is de vis weer los. Dan, een tikje? ik sla en voel een takje of misschien zit mijn shad dubbel. Maar nee, een baarsje, nauwelijks groter dan de shad, heeft er naar gehapt en is aan het staartdregje blijven plakken. Ik heb ook wormen meegebracht en prik een worm op een kortstelige jighead om te kijken of er nog meer baars ligt. Ik gooi ver in en na drie keer inhalen hangt er al een baars aan. Het superaas voor vandaag ontdekt? Ruud heeft in de tussentijd al een hele serie aanbeten gemist dus hij blijft het nog even met shads proberen, maar ik verwacht nog wel meer vis op de worm. Niet dus.
Tijd om het eens ergens anders te gaan proberen. We varen naar de plek waar ik afgelopen zaterdag die mooie dikke zeventiger wist te verleiden, misschien liggen er nog wel meer klaar.
Als we een beetje rondvaren op de stek zien we op zo'n 13 meter ineens veel vis liggen.
We 'ankeren' de boot met de fronttroller en versterken de inwendige mens met een boterham en koffie.
We liggen hier onderaan het talud en kunnen een diepte van zo'n 6 meter 'aanwerpen' en dan naar de boot terugvissen. Omdat de bruine saltshaker vanmorgen toch redelijk goed gepakt werd ga ik daar maar mee beginnen. Bam! al vlug volgt een harde aanbeet van alweer een niet al te groot snoekbaarsje. Nu gaat het ineens lekker. Ik krijg veel aanbeten, waarvan ik er veel mis, maar ik weet ook een aantal vissen (en visjes) naar boven te halen. Ik dring er bij Ruud op aan om er ook iets met een bruine kleur aan te hangen, omdat ik altijd denk dat een bepaalde kleur op bepaalde dagen favoriet kan zijn, maar het duurt toch een drietal vissen en vijf missers van mijn kant voordat Ruud overstag gaat. Toeval of niet, zodra er een bruin gekleurde shad-teez aangaat, krijgt Ruud een aanbeet van een betere vis en wordt een mooie zwart gekleurde snoekbaars naar de oppervlakte gedirigeerd. Zo gaat het meestal, ik vang over het algemeen wat meer vissen en Ruud de grote. Als we in 2018 aan de Predator Tour mee kunnen doen zal ik toch meer van Ruud's viswijze over moeten nemen; want met het formaat vis waar ik mee aan kom zetten gaan we geen hoge ogen gooien.
Na Ruud's snoekbaars vang ik ook nog twee snoekbaarzen, waarvan een maatse. Ik heb op dit moment negen vissen gevangen en Ruud twee, dus de 'boot' zit in de dubbele cijfers, maar ik denk nu eindelijk dit seizoen ook zelf eens in de dubbele cijfers terecht te kunnen komen. Mooi niet dus. Als we al verticalend een driftje maken worden we opzij getoeterd door een schip dat met een lading zand voorbij wil. En natuurlijk krijg ik een aanbeet net op het moment dat ik de boot weg aan het dirigeren ben, mis. Achteraf blijkt dat voor mij de laatste aanbeet van de dag geweest te zijn. Ruud weet nog wel een snoekbaarsje te verschalken, maar dan vinden we het mooi geweest. Het is inmiddels droog geworden en aangezien we toch wel genoeg regen gezien hebben voor vandaag varen we terug. Twaalf vissen in de boot is helemaal niet gek; en hoewel het formaat tegenviel hebben wel eens mindere dagen gekend.
Ook een keer mee met PerchHunters? Klik onderaan de pagina op Nu Boeken!
Thhis is a great blog