Gisteren ging Dimitri mee vissen. Om kwart voor zes reed ik de boot bij hem voor zodat we iets na zessen al op het water lagen. Ik was zaterdag ook al geweest en ik vertelde Dimitri toch maar dat het feest van de afgelopen twee weken helaas al weer voorbij was. Ik had de dag ervoor met pijn en moeite 7 vissen bij elkaar gevist op misschien in totaal net 10 aanbeten. Maar als de zon zich boven het water verheft dan kondigt zich toch wel een prachtige dag aan.
We varen naar de stek waar eerder de meeste aanbeten kwamen en beginnen met werpen. Het blijft stil en we wisselen regelmatig van shad en kleur om te kijken of er toch iets van een favoriet gevonden kan worden. Na een klein uurtje kan dan toch het eerste snoekbaarsje landen, een groen/bruin salt-shakertje blijkt in de smaak te vallen.
Een visje geeft moed, maar helaas blijft het daar bij. We varen door naar een stek waar we de vorige keer enorm veel vis hebben zien liggen.We beginnen vrij ondiep te werpen en al snel slaan we alletwee mis op een aanbeet.
Niet ver bij ons vandaan wordt er ook ineens fanatiek gejaagd door een roofblei of een school baarzen want kleine voorntjes of alvertjes schieten wanhopig door het wateroppervlak. Natuurlijk werpen we direct op de plek waar we het water zien opspatten, maar er gebeurt niets.
We vissen een groot deel van het water af, maar het blijft echt bij die twee aanbeten. We besluiten naar de overkant van de plas te gaan en terwijl ik mijn shad vlak onder de boot houd omdat Dimitri nog even een nieuwe shad aan zijn hengel staat knopen klapt er keihard een snoekje op. Hij zit mooi op de hoofdhaak, maar als ik hem uit het water wil tillen wappert hij nog een keer met zijn kop en schiet hij los. Maakt niet uit, we kwamen toch niet voor snoek en we hebben het geloof in deze stek ook al verloren dus we varen naar de overkant.
Ook op deze stek staat er veel vis en af en toe zien we ook hier wat vis aan de oppervlakte.
Dimitri knoopt er een popper aan en we genieten van de zon op het water.
Dan komt er eindelijk wat leven in de brouwerij. Ik vang nog een snoekbaarsje en even later kan Dimitri een niet al te florissant baarsje landen en komt er ook een leuke snoekbaars boven water. Aangezien Dimitri op korte termijn ook een paar goede aanbeten mist gaat hij er toch een staartdregje bijknopen.
Deze stek levert uiteindelijk nog een snoekbaarsje voor mij op, maar na verloop van tijd vallen de aanbeten weer stil. Tijd om weer een stukje verder te varen. Aan de ingang van de plas stoppen we en stuur ik de boot in een voorgeprogrammeerd driftje. Er staat weer veel vis en een harde tik bevestigt dat het roofvis is. Ik land een snoekbaars die erg veel moeite heeft met het teruggeven van de shad.
We driften verder en dan krijg ik zo'n harde aanbeet dat het pijn doet in mijn onderarmen. Zul je altijd zien, klapt je hengel bijna dubbel op een aanbeet blijft uitgerekend die vis niet plakken.
Op dat moment merkt Dimitri op dat hij eigenlijk sinds het moment dat hij het staartdregje er aan geknoopt heeft, geen aanbeet meer gehad heeft. Ik vis ook met een staartdregje, maar ik ben wel naar een andere kleur overgestapt. Dimitri vervangt zijn bruin/groene voor dezelfde oranje/groene zoals ik heb en we vissen door. Maar wat Dimitri ook probeert er gebeurt bij hem helemaal niets. En het is niet dat er geen vis ligt, want met enige regelmaat mag ik nog een visje landen en ik los er ook nog een heel batterij. Geen idee waar het aan ligt, want we vissen met exact dezelfde setup; zelfde hengel, onderlijn en shad.
Om 13:00 uur besluiten we dan dat het mooi geweest is. De teller staat op 14 vissen, 3 baarsjes en 11 snoekbaarzen.
Volg PerchHunters op Facebook en blijf op de hoogte van onze FishStories.
Comments