Afgelopen zondag ben ik met gasten uit Duitsland wezen vissen. Er was wel wat wind voorspeld, maar de praktijk bleek toch weerbarstiger dan de voorspelling. We hebben ontzettend hard moeten werken voor een visje, omdat het niet meeviel om met windkracht 6 ons shadje heel gevoelig over de bodem te laten dansen..... Gelukkig hebben we er toch enkele weten te verschalken en was het een zeer gezellige dag, maar zo blijkt maar weer dat onze rovers zich niet op commando laten vangen. Dat de situatie dan twee dagen later weer compleet anders kan zijn bleek wel toen ik afgelopen dinsdag met Dimitri naar het Volkerak trok. Het was de voorlaatste dag van Dimitri zijn vakantie en we moesten de nieuwe PerchHunters boot dringend gaan inwijden op groot water.
Het Volkerak ligt er deze ochtend prachtig bij en in tegenstelling tot zondag staat er nu helemaal geen wind. Zelfs niet hier vlak onder de kust. En ook voor wat betreft het vissen begint de dag meteen goed, op mijn eerste worp voel ik een heel licht tikje onmiddellijk gevolgd door een enorme beuk op mijn hengel. Een dikke baars van 41 cm komt in de boot en leegt zijn maag met de aan de shad voorafgegane maaltijden: vis aangevuld met kreeft. Daarna blijft het anderhalf uur stil onder water totdat er zich een snoekbaars meldt.
Lekker weer, mooie vissen, maar ja... wel iets te rustig eigenlijk. We zijn inmiddels aanbeland op een stuk waar we andere jaren altijd goed baars hebben weten te vangen. In eerste instantie lijkt het er niet op dat we hier iets gaan vangen totdat Dimitri net voor de plantengrens iets weet te haken. Heel even denkt hij nog een bos planten gehaakt te hebben maar als zijn hengeltop heftig schuddend in een curve trekt weten we genoeg: hier komt een mooie baars aan.
De tweede (bijna) veertiger van de dag is een feit (die halve centimeter om hem tot de 40'ers te mogen rekenen smokkelen we erbij).
En opnieuw is het weer meteen gedaan met de pret. Er volgen nu zeker twee uur waarin er totaal niets gebeurt. Als het bijna middag is maken we de oversteek naar de stek waar twee weken geleden de metersnoeken opgestapeld leken te liggen. Voordat we een pauze nemen om een hapje te eten, besluiten we eerst nog even een paar worpjes richting een boei te maken. Tik-tik-tik..... meteen volgen er op elke worp meerdere aanbeten en beginnen we baarzen te vangen. Geen supergrote en af en toe ook superkleine, maar wel leuke sport. Om 11:45 uur vingen we onze vierde vis van de dag en binnen een half uurtje missen we zeker 20 aanbeten en vangen we er een klein tiental. Als de baarzen 'op' zijn, gaat Dimitri aan het kokkerellen. Frikandellen en Mexicano's... heerlijk!
Als we geluncht hebben laten we de boot driften over het water in de hoop opnieuw een school baarzen aan te treffen. Als we een eindje gedrift hebben voel ik plots een paar lichte aanbeten en hoewel ik de vis mis en ook op de tweede worp geen aanbeet weet te verzilveren, besluiten we de drift te onderbreken en terug te varen naar waar de aanbeten ongeveer vandaan kwamen. Geen slecht besluit, want onmiddellijk gaat het los. Elke worp levert minimaal één aanbeet op, maar meestal 4 of 5 aanbeten waarbij de vissen het aas tot onder de boot achterna zitten.
En opnieuw zijn het vooral kleinere vissen, maar de aantallen en het geweld waarmee ze zich op onze shads storten maken erg veel goed.
Het gaat zelfs zo goed dat we langzamerhand beginnen te denken dat we eigenlijk toch wel 50 vissen moeten kunnen vangen.
Maar niet voordat zich een mooie bonusvis aandient! De stelling dat als er kleine baars ligt er ook grote in de buurt moet zijn blijkt ook vandaag weer te kloppen. Ik gooi mijn shad net voor de planten op een stukje waar nauwelijks 3 meter water staat en als ik aansla weet ik meteen, dit is een hele beste baars. De vis vecht voor wat hij waard is en kan uiteindelijk geschept worden. Het meetplankje geeft 45 cm aan, een pracht exemplaar!
Tegen de tijd dat we een eind aan de dag moeten gaan maken hebben we onze 50 vissen binnen. Maar ja...... daar zitten ook 4 snoekbaarzen tussen. Dimitri zegt dat het eigenlijk toch wel leuk zou zijn als we 50 baarzen zouden vangen. En als het hier ooit kan dan is wel het vandaag. De jacht op baars nummer 50 wordt ingezet, maar als ik heel even denk de 50'ste te haken wordt in een lange run flink wat lijn van mijn molen gehaald door een snoekje dat zich op de valreep niet kon bedwingen.
Terwijl ik mijn handen nog sta af te drogen na het terugzetten van de snoek vangt Dimitri de laatste vis van de dag. Baars nr. 50.
We hebben de boot goed ingewijd en de naam PerchHunters eer aan gedaan. Het was een topdag.
..... en de volgende dag ben ik weer op PerchHunt geweest:
Comments